Wat doe jij je kinderen toch aan?

Ik bedoel, het schiet ook voor geen meter op. Je bent al zo lang bezig en je hebt nog steeds geen klanten of omzet. En dan wel zo stom zijn om je baan op te zeggen! Dat doe je toch niet????

Heel even kijk ik mijn vriend aan. We hebben elkaar al een tijdje niet gesproken, maar het verbaast mij niets dat hij zo over mij denkt. Ik weet dat er meer mensen zijn die het spannend vinden wat ik aan het doen ben. En heel eerlijk, dat is ook wat mij heel lang heeft tegen gehouden om de stap naar ondernemerschap te zetten. Want ja, ik ben wel alleenstaande moeder. Ik moet wel zorgen dat alle rekeningen betaald kunnen blijven worden. En als ik zelf mijn baan opzeg, krijg ik ook geen uitkering. Best lastig als je een gezin te runnen hebt.

𝐄𝐧 𝐭𝐨𝐜𝐡 𝐡𝐞𝐛 𝐢𝐤 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐞𝐝𝐚𝐚𝐧

En toch…..toch heb ik het gedaan. Want ik kon wel blijven hangen in deze gedachten, maar daar krijg ik niet ineens een buslading klanten mee. Sterker nog, door vast te blijven houden aan mijn vaste baan, veroorzaakte ik zelf mijn eigen stilstand. Ik ging eerst een dagje minder werken, maar dat zette voor mij ook geen zoden aan de dijk. Want dan kon ik dat ene dagje wat aan mijn bedrijf doen, maar de dagen erna was ik weer met mijn vaste baan bezig. En dat was er eentje met heel veel verantwoordelijkheden. Dus daar ging al mijn energie naar toe. En, als ik niets deed aan mijn bedrijf donderde er ook niets om, want ik had immers nog inkomen. Het bleek een visuele cirkel te zijn waar ik niet uit kwam.

𝐉𝐚𝐦𝐦𝐞𝐫 𝐠𝐞𝐧𝐨𝐞𝐠 𝐰𝐢𝐥𝐝𝐞𝐧 𝐳𝐞 𝐦𝐢𝐣 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐨𝐧𝐭𝐬𝐥𝐚𝐚𝐧

Dus ben ik gesprongen. Het onbekende tegemoet. Ik heb nog een poging gedaan om ontslagen te worden of er met een regeling uit te gaan, maar daar trapten ze niet in, want ik deed mijn werk gewoon goed. Dus was er geen reden om mij er uit te gooien. Dat betekende dus geen uitkering voor mij. Jammer .

Maar misschien is dat ook een zegen. Ik heb daarmee noodzaak gecreëerd om echt aan de slag te gaan zeg maar.

𝐄𝐞𝐧 𝐩𝐚𝐝 𝐯𝐨𝐥 𝐤𝐚𝐧𝐬𝐞𝐧

Dus in plaats van verder te gaan met het leven dat ik al kende, heb ik de weg vrij gemaakt voor het grote onbekende. De wereld ligt ineens voor mij open. Ik zie ineens een pad voor mij met allemaal kansen. En dat is spannend. Eng. En heel erg tof tegelijk.

Het voelt als kiezen voor een leven vol avontuur, waarbij ik mijn eigen toekomst mag gaan creëren. En mijn eerste neiging was om gelijk dan maar te bepalen hoe die toekomst uit moest komen te zien. Dat heb ik losgelaten. Het leven mag zich gaan ontvouwen. Daardoor gaan er vast kansen ontstaan die ik nu nog niet zie. Heerlijk!

𝐎𝐧𝐝𝐞𝐫𝐭𝐮𝐬𝐬𝐞𝐧 𝐜𝐫𝐞ë𝐞𝐫 𝐢𝐤 𝐥𝐞𝐤𝐤𝐞𝐫 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐞𝐢𝐠𝐞𝐧 𝐭𝐨𝐞𝐤𝐨𝐦𝐬𝐭

Tja, en die vriend die er moeite mee heeft? Dat mag ik lekker bij hem laten. Ik weet inmiddels dat als je voor jezelf gaat staan, dat je gaat doen waar je gelukkig van wordt, dat je dan weerstand gaat krijgen. Dit is er een mooi voorbeeld van. Ik weet dat het vanuit goedheid gezegd wordt, want ja, hij wil mij graag beschermen tegen rampspoed, maar als ik daar naar zou luisteren zou ik nooit gestart zijn. Ik laat het bij hem. Het is zijn angst die naar boven komt. Het laat in ieder geval zien dat hij dit nooit zou doen. En dat is prima. Ga ik ondertussen verder met mijn eigen toekomst creëren!